عشق منشأ زندگی بخشیدن است

ریحانه زیبای من، ماه تابانم، خورشید درخشانم، ستاره شبهای زیبای من

سلام؛

چند روزی بود داشتم به این مسئله فکر میکردم. هرچند که قبلاً هم مطالبی در اینمورد خونده بودم اما اخیراً بوضوح اونو لمس کردم و دلم میخواد ازش برات حرف بزنم. میدونی مامان دوست دارم تجربه ها و هرآنچه که بدست میارمو با تو هم در میون بذارم و تورو هم بفکر وادارم تا خودت هم لمسشون کنی و شاید خیلی زودتر از من توی سنین پایینتر به این یافته ها برسی و شاید خیلی بهتر از من راهتو پیدا کنی و مثل من سالها درگیر چند راهه های زندگی نباشی. اگرچه خیلی از اینارو باید زندگی و تجربه کرد بهرحال بهت میگم تا آویزه گوشهای زبیات باشه مادررررررر.

ریحانه جانم چیزی که میخوام ازش برات بگم عشقه.   عشق یعنی عمق دوست داشتن.

البته منظور من از عشق صرف معنی لغوی عشق و دوست داشتن نیست بلکه بمعنای عمیقتر و کلیتر عشقه. یعنی اینکه هر آنچه رو که دنبالش هستی و میخوای توی زندگی بدستش بیاری باید بتونی باهاش رابطه برقرار کنی. یک رابطه احساسی، عمیق و دائمی. نه ظاهری و موقتی و کوتاه مدت. حالا اون چیزی که میخوای میتونه یادگیری زبان یا هر علم وفن دیگه باشه یا انجام یه کار و یا رسیدن به یک هدف آرمانی. اول باید بتونی دوستش داشته باشی. حتی در مورد امور درسیت هم میتونه صدق کنه. پس اولین قدم اینه که  اون مسئله یا هدف و برای خودت بزرگ نکنی و در مرحله بعدی تا میتونی بهش عشق بده و عشق بده و عشق بده. و رابطه مثبت و خوبی باهاش داشته باش. وقتیکه تونستی دوستش داشته باشی براش برنامه ریزی و هدف گزاری کن میبینی که پله پله بهش دسترسی پیدا می کنی. و تلاش و همت خودت هم بعد از توکل به خدا پشتوانه اینکاره 

"همیشه پیروز، موفق، سربلند و سرفراز باشی یکدانه ام"